Monoklonale gammopathie van onbekende betekenis (MGUS)

Wat is monoklonale gammopathie van onbekende betekenis?

MGUS staat voor 'monoclonal gammopathy of unknown significance'. Bij MGUS maakt u steeds meer van één type plasmacellen aan. De betekenis hiervan is onduidelijk.

Plasmacellen zijn witte bloedcellen en maken antistoffen (ook wel afweereiwitten of immuunglobulinen genoemd). Antistoffen helpen uw lichaam bij het opruimen van virussen en bacteriën. Plasmacellen spelen daardoor een belangrijke rol in het afweersysteem. Elke plasmacel kan maar één soort antistof maken. Bij MGUS maakt u meer van één soort plasmacel aan. Daardoor maakt u ook te veel van één en hetzelfde type (kloon) antistof aan. Deze antistof heet: het M-proteïne. 

Meer over het M-proteïne

Het M-proteïne kunnen we in het bloed vinden. We vinden regelmatig een klein beetje M-proteïne bij gezonde personen. Vooral bij ouderen. Meer dan 10% van de mensen van 70 jaar en ouder heeft een beetje M-proteïne in het bloed. Dit zien we als een disbalans in de ontwikkeling van de afweer, zonder dat er sprake is van een kwaadaardige aandoening.

Symptomen bij MGUS

Een MGUS wordt vaak per toeval ontdekt bij een bloedonderzoek. De afwijkende plasmacellen en het M-proteïne zorgen bijna nooit voor klachten. In enkele gevallen kan het M-proteïne schade veroorzaken aan de zenuwen. Er kan dan een polyneuropathie ontstaan. Bij een polyneuropathie gaan de uiteinden van de zenuwen kapot. Dit kan zorgen voor stoornissen of veranderingen van het gevoel en/of krachtsverlies.

In zeldzame gevallen kan het M-proteïne neerslaan in organen en daar klachten veroorzaken.

Controles bij MGUS

Omdat een MGUS meestal geen klachten veroorzaakt, is er vaak ook geen behandeling nodig. Wel bestaat er een kans dat zich in de loop der jaren toch een vorm van lymfklierkanker of een kwaadaardige ziekte van de plasmacellen ontwikkelt. Die kans is echter klein: minder dan 0,5 tot hooguit 1 procent per jaar.

Een half jaar nadat MGUS gevonden is komt u op controle. We kijken hierbij of u klachten heeft en of de hoeveelheid M-proteïne hetzelfde is gebleven of meer is geworden. De arts probeert dan in te schatten hoe groot of klein de kans is dat zich ooit een kwaadaardige aandoening kan ontwikkelen. Afhankelijk daarvan wordt besloten of u vaker op controle moet komen. Het gaat dan meestal om één of twee keer per jaar. Eventueel kunnen deze controles door de huisarts gedaan worden.